Μια διαχρονική σχέση στον χωρόχρονο

- Μήπως είμαι σε λάθος thread;

-Όοοοοχι φίλε μου, στο σωστό είσαι! Στο σωστό θρεντ και με το πιο σωστό μήνυμα...

και για να σε βάλω on topic, θα σου πω το εξής:


Μακάρι να μπορούσαμε στο ποδόσφαιρο να είχαμε την αμεσότητα των μεταγραφών που γίνονται στο μπάσκετ.
Μέσα σε μια εβδομάδα, ο μπασκετικός Ολυμπιακός έκλεισε το 90% των μεταγραφών του.
Αν γινόταν το ίδιο στο ποδόσφαιρο, πριν 10 χρόνια θα έκλειναν οι εφημερίδες, οι περισσότεροι θα ξενέρωναν γιατί θα είχαν να ασχοληθούν μόνο με τα αγωνιστικά της ομάδας.
Έχει το μεράκι του το ποδόσφαιρο, είναι σαν τον ποιοτικό καφέ που αργοψήνεται...ε εντάξει μερικές φορές αντί για μονοποικιλιακός ψημένος στην χόβολη να σου βγει ρεβυθόζουμο Βραζιλίας, Γαλλίας, Αφρικής με επίγευση από την γείτονα χώρα, ε συμβαίνουν και αυτά.

Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι, ποτέ και όποιος πει το αντίθετο, ψεύδεται.
Δεν πάει να φέρει η ομάδα τον Σκάρπα, θα γκρινιάζουμε για το αριστερό εξτρέμ, να φέρει και αριστερό εξτρέμ, θα γκρινιάζουμε για το δεξί, να φέρει και δεξί, θα μας φταίει το αργό αμυντικό χαφ, να φέρει και αμυντικό χαφ, θα μας φταίει το βραδύκαυστο σέντερ φορ. Πάντα δηλαδή, όσο ποιοτικό και να είναι το μίγμα, όσο και έμπειρος να είναι ο ψήστης, όσο και προσεγμένη να είναι η φουφού, το αποτέλεσμα θα είναι ρεβυθόζουμο.

Έχουμε περάσει σε μια εποχή ταχύτητας αλλά με αντίστροφη ψυχολογία.
Κάποτε στο παλιό Καραϊσκάκη, εκεί που πιανόταν ο πισινός σου από τα τσιμέντα και έβαζες μια βάση από αφρολέξ, η ομάδα ήταν το ιδανικό.
Έπαιζε ο Νταμπίζας...το καλύτερο σέντερ μπακ της Ευρώπης έλεγε ένας παλιός θαμώνας, κατέβαζε την μπάλα ο Μαυρομάτης, Μπαρέζι τον ανέβαζαν, Μπαρέζι τον κατέβαζαν, έκανε επέλαση ο Τσιαντάκης, άρχιζαν τα :WWW: , ο κόσμος κέφαρε και δεν γκρίνιαζε τόσο που είχε για σέντερ φορ τον Τάκη Σοφιανόπουλο και τον Γιώργο τον Βαϊτση.
Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν οι καιροί, το Καραϊσκάκη έγινε ένα μοντέρνο γήπεδο με ανέσεις, με πλαστικά καθίσματα, με μαγαζιά, γυμναστήρια, άλλαξε ο κοσμάκης και από εκεί που πήγαινε γήπεδο, έκανε κοπάνα από την δουλειά για να πάει στην προπόνηση, μέτραγε ένα-ένα τα κατοστάρικα για να πάει στο γήπεδο την Κυριακή για να εκθείασει τα ποδοσφαιρικά του ινδάλματα και εκείνο το ξανθό παλικάρι που τρίπλαρε μέχρι και τους κώνους στην προπόνηση, πλέον "απολαμβάνει" εξ αποστάσεως τον αγώνα, έχει την άνεση να παρακολουθεί προετοιμασίες, συνεντεύξεις, να αναλύει δεδομένα, να συλλέγει πληροφορίες που δεν θα έφταναν οι εφημερίδες μιας εβδομάδας, τότε που αντί να δώσει το 50άρικο για εκείνο τον Ελληνικό, αγόραζε το ΦΩΣ, μπαίνει και γράφει καμιά εξυπνάδα (καλή ώρα) από τον υπολογιστή του, δεν δέχεται κουβέντα για την αποψάρα του και όσο για τον ίδιο παίκτη που εκθείαζε ο παλιός εαυτός του, μια δυο εμφανίσεις φτάνουν για να ζητά επισταμένη αντικατάσταση, ενίσχυση και να μιλά για όνειρα θερινής νυκτός σε μια διοίκηση που θεωρεί ο ίδιος πως κοιμάται αντί να ονειρεύεται.

Στο σωστό θρεντ είσαι φίλε, στο πιο σωστό θρεντ, σε λάθος ίσως χώρο, τόπο και χρόνο.