Ολυμπιακός είμαστε. Ποτε μα ποτε δεν είχαμε την τύχη με το μέρος μας.
Πάρτε το απόφαση.
Όπως ποτε μα ποτε δεν πετύχαμε κάτι όταν παμε με πανηγύρι. Και αυτό είναι ελληνικό φαινόμενο.
Τουλάχιστον μας τελείωσε και η καραμέλα του δεν έχουμε παίξει εντός έδρας κλπ.
Όσο περνάνε οι μερες είναι προφανές ότι το ματς το χάσαμε από μόνοι μας.
Λάθη παικτών, προπονητή κλπ.
Κακό ανακάτεμα παικτών, τίποτα out of the box, κόλλημα στο Βεζενκοφ που σερνόταν, ποικιλίες ντορσευ και χαμένες βολές, Σλούκας χωρίς καθαρό μυαλό, λάθος άμυνα και σαν προσέγγιση όσο και σαν θέση αμυνας και προσπάθεια στο τέλος.
Σαν σε προπόνηση το παίρνει το σουτ ο Μισιτς και αναμενόμενα το βάζει. Καμία έκπληξη.
Και καμία σούπερ ομάδα η Εφες. Κόλος στα τρίποντα, 2-3 ύπουλα σφυρίγματα (οι περισσότεροι συνηθισμένοι από Α1 οτιδήποτε πλην σφαγής το θεωρείτε καλό), και κυνική εκμετάλλευση των λαθών μας.
Μην βρίσκετε δικαιολογία στα μπατζετ και στα ρόστερ. Σε μονο ματς δεν παίζουν τόσο ρόλο.
Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε κάποιος να γκρινιάζει τρελα και δικαιολογημένα.
Αλλά σε μια χρονια που ξεκινας με έναν μόνο έτοιμο και με εμπειρία παίκτη και προσπαθείς να φτιάξεις κορμό και ενώ έχεις ήδη ξεπεράσει τον αρχικό σου στόχο δεν χωραει γκρίνια.
Μόνο ένα γαμωτο γιατί χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, που δεν είναι αυτονόητο ότι θα ξανά έχεις σύντομα ετσι όπως πάει η Ευρωλίγκα παρα την έξοδο των Ρώσων. Είδαμε ποσο δύσκολα μας παίδεψε η πρωτάρα Μονακό.
Η ομάδα έχει τουλάχιστον την ευκαιρία να κάνει το αυτονόητο στους τελικούς ειδικά απέναντι σε αυτό το βαζελο (αν ήταν ανταγωνιστικός φέτος δεν ξέρω πάλι με ποιο τρόπο θα μας έπαιζε ξανά ασχημο παιχνίδι η μοίρα).
Τυχόν αποτυχία φοβάμαι ομως οτι θα τα γκρεμίσει όλα ξανά γιατί η υπομονή δεν είναι μια από τις αρετές των Ελλήνων.
Και εκεί θα είναι διπλό κρίμα γιατί η ομάδα θα πέσει έτσι θύμα της ίδιας της επιτυχίας της και των προσδοκιών μου δημιούργησε ειδικά σε μια χρονια που η μπάλα μας ταλαιπώρησε τα μάτια και στραφήκαμε ξανά στο μπάσκετ.