ΔΕΝ εχω ξαναδει τετοια ατμοσφαιρα σε ουδετερο γηπεδο. Συγκινητικος ο κοσμος!!
Ειναι ΙΣΤΟΡΙΚΟ το μομεντουμ να φτιαξουμε μια ΣΟΥΠΕΡ ομαδα για την επομενη 3ετια με μικρες οικονομικες υπερβασεις
ΔΕΝ εχω ξαναδει τετοια ατμοσφαιρα σε ουδετερο γηπεδο. Συγκινητικος ο κοσμος!!
Ειναι ΙΣΤΟΡΙΚΟ το μομεντουμ να φτιαξουμε μια ΣΟΥΠΕΡ ομαδα για την επομενη 3ετια με μικρες οικονομικες υπερβασεις
ξερωγωνταααξειτρελοοο
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη που πετύχαμε.Αρχική Δημοσίευση από spysta
Καθολική αναγνώριση του κόσμου του Ολυμπιακού από τους αντιπάλους...και μελλοντικούς συμπαίκτες, συμπατριώτης του Φαλ.
Παιδιά δεν ξέρω αν πολλοί οπαδοί μας έμειναν για το παιχνίδι του Αστέρα σήμερα, δεν ξερω αν πήγαν στον μικρο τελικο για τον Γιωργο τον Πριντεζη , δεν ξέρω πόσοι έφυγαν και δεν έκατσαν στους τελικούς (πραγματικά από φίλους που ήταν εκεί θα ήθελα να μαθω).. Αλλά η εικόνα χτες στο οακα σε αντίθεση με το σχεδόν γεμάτο γήπεδο του τελικού στο Βελιγράδι από οπαδούς μας, έκανε μεγάλη εντύπωση σε πολλούς εντός συνορων... Δεν λέω πως άμα ήμαστε εμείς στο οακα θα ταν όλα ηρεμα..
Παντως αναβαθμίστηκε το προϊόν και η διοργάνωση στο Βελιγράδι πάρα το κακό μπάσκετ στον τελικο.. Η αλήθεια αυτή είναι και ας το λάβουν σοβαρά υπόψιν τους όταν θα στέλνουν καμικάζι ρεφερι στο ΣΕΦ για να σπάσει η εδρα.. Ήρθαμε για να μείνουμε.. ξανα. Δεν θυμάμαι άλλο φαιναλ4 με χαμένο ημιτελικό να αφήνει τέτοια γεύση στο τέλος και να θέλω να βλέπω ακόμα εκπομπές και αφιερώματα πάρα την ήττα μας και τη χαμένη ευκαιρία..
Λοιπόν ένας μίνι απολογισμός σε σκορπιες σκεψεις τώρα που πιάσαμε Ελλάδα:
- Ένα μεγάλο μπράβο σε όλη την ομάδα για το υψηλό μπασκετικό επίπεδο όλη φετινή χρονιά.
- Χάσαμε από την Εφές λόγω ψυχολογίας και όχι λόγω ικανοτήτων και αυτό είναι που μάλλον μας πικραινει περισσότερο.
- Μπράβο στον coach για ολες τις δηλώσεις και γιατί η φετινή ομάδα είναι καθαρά δικό του δημιούργημα.
- Ασύλληπτο αυτό που έγινε στον μικρό τελικό από τον κόσμο. Δε το θυμάμαι ξανά ποτέ. Ακόμα και στον τελικό πάλι εμείς κλέβαμε την παράσταση στην εξέδρα και απορούσαν Τούρκοι και Ισπανοί.
- ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΟΡΓΆΝΩΣΗ ΜΕ ΟΛΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. Δεν ξέρω αν φταίει ο Τζόρντι η οι Σέρβοι, ωστόσο: Και τις δύο μέρες δεν έπαιζαν τα σκάνερ όταν περνάγαμε και μπήκαμε έτσι. Τη δεύτερη μάλιστα του είπαμε είμαστε πέντε μαζί και λέει καλά άντε περάστε με τον μπροστά. Μετά κάθονταν ο καθένας όπου να ναι. Στις θέσεις μας μας εκτόπισε με το έτσι θέλω η 7 που ήρθε από τα πέταλα στο κέντρο. Άλλοι κατέβαιναν και κάθονταν κάτω, οι σεκιούριτι μερικοί ήταν με μπύρες στο χέρι και δεν κοιταγαν ούτε τα βασικά, γενικά αν πηγαίναμε τελικό θα είχε 20 χιλιάδες μέσα χωρίς κανένα έλεγχο. Δε το λέω αν μου άρεσε αυτό η όχι γιατί για την ατμόσφαιρα ήταν καλό, αλλά σαν οργάνωση σε τέτοιο επίπεδο είναι ξεκάθαρα της πλάκας.
- Ονειρικό φινάλε για Πρίντεζη κι ας μην πήραμε κούπα. Σηκώνοντας το πρωτάθλημα θα κλείσει οπως αξίζει σε ένα θρύλο και στον παίχτη που μας χάρισε την μεγαλύτερη ολυμπιακή στιγμή εβερ.
- Βελιγράδι ωραία πόλη.
- Λάθος η μη επιλογή παγίδας στο Μισιτς και ας το έβαζε ο Μοερμαν. Βέβαια βλέποντας τι έκανε ο Λάσο στο τελος στον τελικό, μια χαρά τα πήγαμε.
- Φίλε Αταμάν μη χαίρεσαι για αυτό που έκανες. Και στα δύο ματς οι ατομικές ικανότητες των διαστημικών γκαρντ σου νίκησαν τις καλύτερες από εσένα ομάδες. Οπότε χαμήλωνε λίγο.
- Θα άφηνα την ομάδα σχεδόν ολοιδια παίρνοντας απλά ένα τεσσαρι με μούσκουλα και ριμπάουντ στη θέση του Πρίντεζη. Ίδια ομάδα του χρόνου θα κάνει παπάδες έχοντας πλέον και μεγαλύτερη εμπειρία μεγάλων αγώνων.
- Σαν σύλλογος ψηλωσαμε 35 πόντους έστω και αν κάναμε δύο ήττες.
Ο Σίμον ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την Εφές.
Ο Μπερτομέου θα θέσει ξανά υποψηφιότητα για CEO, φαβορί όμως είναι ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα.
Στη Ρεάλ επιστρέφει ο Σέρχι Ροντρίγκες, ενώ λέγεται ότι θα κινηθεί και για τον Πιερία Χένρι.
Ο Λάρκιν όπως όλα δείχνουν θα παραμείνει στην Εφές, η οποία πάει και για τον Κλάιμπερν, ενώ ο Μίσιτς μάλλον θα δοκιμάσει για nba.
Οι ομάδες όπως είναι και λογικό, κοιτάνε πρώτα, πριν ακόμα τελειώσει η χρονιά το πώς θα στελεχώσουν την περιφέρειά τους, καθώς από την περιφέρεια κρίνονται οι τίτλοι.
Ενδιαφέρον θα έχει πού θα καταλήξει φέτος ο Οκόμπο.
Would You Dare?
Ντεγιαν Μποντιρομπα με το ρεκορ ελευθερων βολων με τη φανελα του οπαπ; Ευχαριστω, αλλα Τζορντυ μεχρι να σβησει ο ηλιος.
ΧΩΡΟΣ ΤΙΜΗΣ
ΒΑΖΕLOBUSTERS
FIRST 4
Διαφημίζουν πάντως ότι είναι υποψήφιος κοινής αποδοχής (και των Ισπανικών ομάδων).
20.000 ευρώ πρόστιμο...
https://www.gazzetta.gr/basketball/e...piako-gia-toys
Θέλουν ζόμπι και όχι φιλάθλους που δεν έκαναν το παραμικρό στην τελική...
Ας έρθει σε εμάς ο Οκομπο να μην χαλάσει και το σερί από Βιλερμπαν...
Η Εφές πάει να κλείσει τον Νέμπο.
Σε συζητήσεις με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας βρίσκεται ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, για την αποδέσμευσή του.
Άντε ρε Νικο.."εις το επανιδείν" είχαμε πει...
ΒΑΖΕLOBUSTERS
Ακομα γυαλινος ειναι ο Μιλουτινοφ;
Ειχε και φετος τραυματισμο
Μακάρι να μπορούσαμε..
Γράφτηκε στην Ιταλία πως η Βίρτους Μπολόνια είναι αποφασισμένη να του προσφέρει υψηλό συμβόλαιο.
ΒΑΖΕLOBUSTERS
Δλδ αναμενουμε ολους περιπου τους αξιολογους ξενους των τσσκα,ζενιτ και ουνιξ να βγουν στην αγορα ετσι?
Team of Destiny...
Καλησπέρα μετά από αρκετό καιρό, ελπίζω να είστε όλοι καλά!
Ήμουν κι εγώ πάνω στο φ4 και θέλω να καταθέσω κάποια πράγματα που έζησα και σκέψεις.
Καταρχάς μιλάμε για μια επική κατάσταση όλες τις μέρες στο Βελιγράδι. Για 2-3 μέρες στο κέντρο πιο συχνά άκουγες ελληνικά παρά σέρβικα. Έχουμε πετύχει στον δρόμο 3-4 φορές γνωστούς χωρίς καμία συνεννόηση να βρεθούμε.
Τετάρτη και Πέμπτη μέχρι το γήπεδο, αρκούσε να ακουστεί από κάπου στο βάθος ένα "είσαι στο μυαλό" για να πάρει φωτιά η πόλη σε ακτίνα 200-300 μέτρων από όπου ξεκίνησε. Όλοι με ένα μπλουζάκι που να δείχνει ποιοί είμαστε και όταν περιμέναμε σε φανάρια "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ" με τους απέναντι. Μια παράνοια όλη η πόλη αλλά με όμορφο τρόπο, ούτε οπαδιλίκια ούτε ψευτοτσαμπουκάδες ποτέ με κανέναν.
Πέμπτη γήπεδο, μια απίστευτη ατμόσφαιρα, μόνο 2-3 φορές σε όλα τα χρόνια που πάω μπορεί να συγκριθεί το ΣΕΦ με αυτό. Στα του ματς δεν θέλω να πω πολλά, έχουν γραφτεί και αναλυθεί όσο δεν πάει. Τα μόνα που έχω να πω είναι πως στο ημίχρονο με Σάσα και Ντόρσεϊ να έχουν μηδέν πόντους λέγαμε πως δεν γίνεται, θα βάλουν κι αυτοί στο δεύτερο και θα το λήξουν. Τελικά είχαμε μόνο ένα καλό δεκάλεπτο του Ντόρσεϊ και ξεκάθαρα πληρώσαμε την απειρία μας. Ήταν το κλασικό ματς που στο γήπεδο έχεις απόλυτα την αίσθηση πως αρκεί να περάσεις ΜΙΑ φορά μπροστά και μετά δεν θα ξανακοιτάξεις πίσω ποτέ. Δεν έγινε, δυστυχώς. Ειδικά του Σάσα το σουτ από την κορυφή στο 70-71 αν είχε μπει τους είχαμε σκοτώσει. Βιαστήκαμε γιατί ο μόνος που είχε την εμπειρία να πάρει 1-2 ψύχραιμες επιθέσεις ήταν ο Σλούκας και ήταν ξεκάθαρο πως μετά το ματς στο ΣΕΦ αυτοί θα έχαναν από οποιονδήποτε άλλο παίχτη εκτός του Σλούκα. Είναι όλη η άμυνα πάνω του, δεν έχω δει άλλη ομάδα να δίνει καθαρά σουτ ακόμα και στον Βεζένκοφ (όσο άστοχος και να είναι) για να μην έχει καθαρό πεδίο ο Κώστας.
Κάτι που ακόμα είναι προσωπική μου αίσθηση είναι πως το αντιαθλητικό του Σίνγκλετον που πήγαν να δουν μας έκανε κακό. Όχι τόσο που δεν το έδωσαν αλλά επειδή σταμάτησε το παιχνίδι για 2-3 λεπτά σε σημείο που είχαμε ρυθμό. Όταν ξανάρχισε βάλαμε αμέσως ένα καλάθι με τον Σακ και μετά τίποτα μέχρι την ισοφάριση, μας πάγωσε.
Για την τελευταία φάση, στο γήπεδο τουλάχιστον, η επικρατούσα ατμόσφαιρα ήταν "πάμε να βγάλουμε την άμυνα". Προσωπικά δεν θα έκανα φάουλ ποτέ. Είχαν να βάλουν καλάθι από το 7:39, 8 πόντους στην τελευταία περίοδο, ο Μίσιτς έχει 0 και χαμένες βολές, ο Λάρκιν κράμπες, και οι 2 35+ λεπτά, Ντάνστον και Σίνγκλετον που κράταγαν την άμυνα τους είναι έξω, το γήπεδο δικό μας. Δεν γλίτωναν ποτέ στην παράταση. Είναι τεράστιος παίχτης ο Μίσιτς και το έβαλε παρότι η άμυνα είναι σχεδόν τέλεια (το μόνο που κι εγώ ίσως ρίσκαρα αλλά αυτά είναι και ένστικτο του παίχτη, είναι ντάμπλ τιμ κι αν τα σέρνει τόσο ο Μοερμαν ας το έβαζε). Αλλά έτσι είναι η ζωή και ο αθλητισμός. Ξέροντας την κατάληξη πάντα το άλλο είναι το "σωστό". Κάποτε τα έβαζε στους άλλους ο Βασίλης τώρα το έβαλε σε εμάς ο Βασίλιε.
Αυτό που ακολούθησε μετά το σουτ πραγματικά δεν το θυμάμαι ποτέ ξανά. Μαρμάρωμα. Δεν άκουγες γύρω σου ούτε καν ξεσπάσματα και μπινελίκια. Δεν υπήρχε το κουράγιο ούτε για αυτό. Προσωπικά έκανα να μιλήσω πάνω από μία ώρα. Έχει έρθει μετά από μισή ώρα στο δίπλα κάθισμα φίλος που καθόταν αλλού στο γήπεδο και συνεχίζουμε να μιλάμε με μηνύματα. Αστείο αλλά αλήθεια. Απορούσα πως μπορούσα να είμαι ακόμα ψύχραιμος βέβαια αλλά τελικά όπως αποδείχτηκε απλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει ακόμα, ήταν σαν το χτύπημα που είναι ακόμα ζεστό. Σε κάποια φάση πριν αρχίσει το δεύτερο ματς άρχισε να "κρυώνει" και ξεσπάσαμε σαν άνθρωποι. Ακολούθησε το πρώτο μέρος του μεγαλείου με Κλάσικο στον πόντο και στην εξέδρα να μην ακούγεται τίποτα άλλο από ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, κάτι μαγικό, και αν δεν γίνει αυτό κτλ (ε και κανά Σάρας μπινέ, προβλέπεται
Το βράδυ, την επόμενη και το Σάββατο το πρωί, πάνω από το Βελιγράδι πλανιέται ένα βουβό (όχι πάντα) "Γμενο κωλόπαιδο Μίσιτς". Πάλι αρκεί μια σπίθα για να αρχίσει το τραγούδι παντού αλλά φυσικά δεν είναι το ίδιο. Αναλύσεις επί αναλύσεων ακόμα και με άγνωστους όπου τύχαινε, σε επίπεδο ψυχοθεραπείας περισσότερο και υπόσχεση πως του χρόνου στο επόμενο θα συζητάμε για τον επερχόμενο τελικό τις ίδιες μέρες.
Σάββατο η παρέα μου έχουμε αποφασίσει πως φυσικά και θα πάμε γήπεδο από νωρίς (είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα μικρό τελικό). Το χρωστάγαμε στην ομάδα, να είμαστε εκεί. Δεν έχουμε καμία αίσθηση πόσοι ακόμα θα είναι και παθαίνουμε πλάκα όταν 3:30 το γήπεδο είναι σχεδόν γεμάτο, το πολύ 2000 λιγότεροι σε σχέση με την Πέμπτη.
Αυτό που ακολούθησε κατά τη διάρκεια του ματς είναι το απόλυτο για μένα. Πραγματική αγάπη. Ένα ματς ανούσιο και επίδειξης και ειδικά εκεί στο -15 παίρνει χωρίς καμία αφορμή φωτιά όλο το γήπεδο για 5-10 λεπτά σερί λες και κρίνεται ο τίτλος. Δεν περιγράφονται αυτά. Τελευταία είσοδος Γιώργου και μετά στο τέλος δεν υπάρχουν λόγια, βουρκώσαμε.
Μείναμε και στον τελικό, κακοποίηση του μπάσκετ, Ρεάλ σκασμένη (και το "τι θα γινόταν αν..." για εμάς να μεγαλώνει). Κανείς δεν κατάλαβε τι μπλακ άουτ έπαθε ο Λάσο, απονομή δεν κάτσαμε να δούμε (είπαμε...) και γυρίσαμε με το λεωφορείο 77 που για τα επόμενα 20 λεπτά ήταν Θύρα 7 με τους Σέρβους να μας τραβάνε βίντεο.
Τελευταίο "όμορφο" σκηνικό είναι Σάββατο αργά που σκάει ο Μίρκο Μιλισεβιτς (Απόλλωνα Πάτρας και αεκ παλιά) εκεί που έχουμε κάτσει να φάμε, βλέπει πως είμαστε 3-4 παρέες Ολυμπιακοί κι έρχεται και μας λέει μεταξύ άλλων "Με τον Μπαρτζώκα είμαι φίλος. Τώρα γμήστε τον Παναθηναϊκό. Από καρδιάς μου". Πανικός, όλο το μαγαζί στον αέρα.
Την επόμενη το πρωί ξεκίνημα για πίσω. Πριν πάω εκεί πίστευα πως αν δεν πάει καλά θα είμαστε ξενερωμένοι και απογοητευμένοι στην επιστροφή την Κυριακή. Ε καμία σχέση. Είχε (και έχει) μείνει μόνο το "αχ". Για το τι θα γινόταν αν δεν είχε μπει το σουτ, τι παραπάνω θα είχαμε ζήσει σαν φάση εκεί (δεν μπορώ καν να το διανοηθώ, πιστεύω θα διηγούταν από γενιά σε γενιά και με τα χρόνια θα έπαιρνε μυθικές διαστάσεις) κτλ. Αλλά καμία απογοήτευση. Η ομάδα έκανε το καθήκον της, πάλεψαν μέχρι εκεί που δεν πήγαινε κι ο κόσμος... τι να πούμε; Δεν θέλω να πω γιατί ήμουν εκεί αλλά τα έχετε δει και τα έχετε διαβάσει. Παραμιλάει πραγματικά όλος ο κόσμος που βλέπει μπάσκετ. Να είναι οι Ισπανοί δίπλα μας στο τελευταίο πεντάλεπτο με τον τελικό στον πόντο και να χάνουν φάσεις γιατί η εξέδρα ήταν όλη "Όλοι χέρια, πάνω... Είσαι στο μυαλοοοο..." Δεν είχα φωνή μέχρι χτες και παρά την ήττα είχαμε ένα χαμόγελο όλοι. Έγινε πράξη το "Και αν δεν γίνει αυτό στ @@ μας τα 2..." βασικά. Με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο που μπορεί να γίνει.
Νομίζω πως αυτό το φ4, όλη η στάση όλων, η αντίδραση κτλ μας μεγάλωσε σαν ομάδα περισσότερο και από το να το παίρναμε. Δεν το λέω σαν παρηγοριά και μακάρι να το είχαμε πάρει φυσικά, αλλά το πιστεύω πραγματικά. Στις νίκες είναι εύκολο, αυτό που έγινε εκεί 3 μέρες είναι μοναδικό.
Ξέρουν πως είμαστε δίπλα τους, ασπίδα. Και πως τα καλύτερα είναι μπροστά.
Αυτή η ομάδα, όπως είναι με μικρές βελτιώσεις έχει μια γεμάτη τριετία μπροστά της.
Το μόνο που θέλω είναι να μην ξαναγίνει το ίδιο λάθος που έγινε στα καλά χρόνια Σπαν και Πριντ. Δεν έχω απαίτηση και δεν μπορώ να πω στους Αφούς "βάλτε παραπάνω λεφτά συνολικά", θα ήταν αχαριστία.
Απλά, αν δεν υπάρχει δυνατότητα έτσι κι αλλιώς για παραπάνω, ας "υποθηκεύσουν" τις 2-3 επόμενες σεζόν μετά από αυτή την τριετία που έτσι κι αλλιώς θα είμαστε σε rebuild με τον κορμό της τωρινής ομάδας να είναι κοντά στα 34-35 οι περισσότεροι. Η ώρα μας είναι τώρα και πρέπει να πάμε πάνοπλοι, όχι με 2-3 βαριά πυροβολικά και μετά νεροπίστολα.
ΒΑΖΕLOBUSTERS
@gatoni
Σ' ευχαριστώ για το οδοιπορικό μα περισσότερο που είδα το nick σου πάλι στο feed.
Τις προάλλες με αφορμή ένα ποστ που έκανα για τον Πρίντεζη και το τελευταίο του ματς στη Euroleague, κατέληξα 2 η ώρα το βράδυ και διάβαζα ξανά το topic του τελικού της Πόλης. Θυμάμαι ότι μετά τη λήξη (10 οργασμοί μαζί) και αφού γύρισα πίσω από τον δρόμο που βγήκα ημίγυμνος (true story), πρώτη μου έννοια ήταν να δω τι γράφεται εδώ μέσα. Και τώρα που τα ξαναδιάβαζα, είδα τόσα πολλά nick από τα παλιά που νόμιζα ότι είχα ξεχάσει.
Δεν έτυχε τόσα χρόνια να γνωρίσω κανέναν από έσας προσωπικά αλλά νιώθω σαν να σας ξέρω. Και συνειδητοποίησα, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ εκείνης της μοναδικής στιγμής, πως κάποιοι από εσάς που δε γράφετε πια συχνά (ή και καθόλου) λείπετε πολύ..
"Cause the house always wins....UNLESS, when that perfect hand comes along, you bet big and then you take the house."
Γλαφυρότατη περιγραφή και έτσι ήταν τα πράγματα επιβεβαιωμένα κι από πολλούς δικούς μου που ήταν.Καλησπέρα μετά από αρκετό καιρό, ελπίζω να είστε όλοι καλά!
Ήμουν κι εγώ πάνω στο φ4 και θέλω να καταθέσω κάποια πράγματα που έζησα και σκέψεις.
Καταρχάς μιλάμε για μια επική κατάσταση όλες τις μέρες στο Βελιγράδι. Για 2-3 μέρες στο κέντρο πιο συχνά άκουγες ελληνικά παρά σέρβικα. Έχουμε πετύχει στον δρόμο 3-4 φορές γνωστούς χωρίς καμία συνεννόηση να βρεθούμε.
Τετάρτη και Πέμπτη μέχρι το γήπεδο, αρκούσε να ακουστεί από κάπου στο βάθος ένα "είσαι στο μυαλό" για να πάρει φωτιά η πόλη σε ακτίνα 200-300 μέτρων από όπου ξεκίνησε. Όλοι με ένα μπλουζάκι που να δείχνει ποιοί είμαστε και όταν περιμέναμε σε φανάρια "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ" με τους απέναντι. Μια παράνοια όλη η πόλη αλλά με όμορφο τρόπο, ούτε οπαδιλίκια ούτε ψευτοτσαμπουκάδες ποτέ με κανέναν.
Πέμπτη γήπεδο, μια απίστευτη ατμόσφαιρα, μόνο 2-3 φορές σε όλα τα χρόνια που πάω μπορεί να συγκριθεί το ΣΕΦ με αυτό. Στα του ματς δεν θέλω να πω πολλά, έχουν γραφτεί και αναλυθεί όσο δεν πάει. Τα μόνα που έχω να πω είναι πως στο ημίχρονο με Σάσα και Ντόρσεϊ να έχουν μηδέν πόντους λέγαμε πως δεν γίνεται, θα βάλουν κι αυτοί στο δεύτερο και θα το λήξουν. Τελικά είχαμε μόνο ένα καλό δεκάλεπτο του Ντόρσεϊ και ξεκάθαρα πληρώσαμε την απειρία μας. Ήταν το κλασικό ματς που στο γήπεδο έχεις απόλυτα την αίσθηση πως αρκεί να περάσεις ΜΙΑ φορά μπροστά και μετά δεν θα ξανακοιτάξεις πίσω ποτέ. Δεν έγινε, δυστυχώς. Ειδικά του Σάσα το σουτ από την κορυφή στο 70-71 αν είχε μπει τους είχαμε σκοτώσει. Βιαστήκαμε γιατί ο μόνος που είχε την εμπειρία να πάρει 1-2 ψύχραιμες επιθέσεις ήταν ο Σλούκας και ήταν ξεκάθαρο πως μετά το ματς στο ΣΕΦ αυτοί θα έχαναν από οποιονδήποτε άλλο παίχτη εκτός του Σλούκα. Είναι όλη η άμυνα πάνω του, δεν έχω δει άλλη ομάδα να δίνει καθαρά σουτ ακόμα και στον Βεζένκοφ (όσο άστοχος και να είναι) για να μην έχει καθαρό πεδίο ο Κώστας.
Κάτι που ακόμα είναι προσωπική μου αίσθηση είναι πως το αντιαθλητικό του Σίνγκλετον που πήγαν να δουν μας έκανε κακό. Όχι τόσο που δεν το έδωσαν αλλά επειδή σταμάτησε το παιχνίδι για 2-3 λεπτά σε σημείο που είχαμε ρυθμό. Όταν ξανάρχισε βάλαμε αμέσως ένα καλάθι με τον Σακ και μετά τίποτα μέχρι την ισοφάριση, μας πάγωσε.
Για την τελευταία φάση, στο γήπεδο τουλάχιστον, η επικρατούσα ατμόσφαιρα ήταν "πάμε να βγάλουμε την άμυνα". Προσωπικά δεν θα έκανα φάουλ ποτέ. Είχαν να βάλουν καλάθι από το 7:39, 8 πόντους στην τελευταία περίοδο, ο Μίσιτς έχει 0 και χαμένες βολές, ο Λάρκιν κράμπες, και οι 2 35+ λεπτά, Ντάνστον και Σίνγκλετον που κράταγαν την άμυνα τους είναι έξω, το γήπεδο δικό μας. Δεν γλίτωναν ποτέ στην παράταση. Είναι τεράστιος παίχτης ο Μίσιτς και το έβαλε παρότι η άμυνα είναι σχεδόν τέλεια (το μόνο που κι εγώ ίσως ρίσκαρα αλλά αυτά είναι και ένστικτο του παίχτη, είναι ντάμπλ τιμ κι αν τα σέρνει τόσο ο Μοερμαν ας το έβαζε). Αλλά έτσι είναι η ζωή και ο αθλητισμός. Ξέροντας την κατάληξη πάντα το άλλο είναι το "σωστό". Κάποτε τα έβαζε στους άλλους ο Βασίλης τώρα το έβαλε σε εμάς ο Βασίλιε.
Αυτό που ακολούθησε μετά το σουτ πραγματικά δεν το θυμάμαι ποτέ ξανά. Μαρμάρωμα. Δεν άκουγες γύρω σου ούτε καν ξεσπάσματα και μπινελίκια. Δεν υπήρχε το κουράγιο ούτε για αυτό. Προσωπικά έκανα να μιλήσω πάνω από μία ώρα. Έχει έρθει μετά από μισή ώρα στο δίπλα κάθισμα φίλος που καθόταν αλλού στο γήπεδο και συνεχίζουμε να μιλάμε με μηνύματα. Αστείο αλλά αλήθεια. Απορούσα πως μπορούσα να είμαι ακόμα ψύχραιμος βέβαια αλλά τελικά όπως αποδείχτηκε απλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει ακόμα, ήταν σαν το χτύπημα που είναι ακόμα ζεστό. Σε κάποια φάση πριν αρχίσει το δεύτερο ματς άρχισε να "κρυώνει" και ξεσπάσαμε σαν άνθρωποι. Ακολούθησε το πρώτο μέρος του μεγαλείου με Κλάσικο στον πόντο και στην εξέδρα να μην ακούγεται τίποτα άλλο από ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, κάτι μαγικό, και αν δεν γίνει αυτό κτλ (ε και κανά Σάρας μπινέ, προβλέπεται
Το βράδυ, την επόμενη και το Σάββατο το πρωί, πάνω από το Βελιγράδι πλανιέται ένα βουβό (όχι πάντα
Σάββατο η παρέα μου έχουμε αποφασίσει πως φυσικά και θα πάμε γήπεδο από νωρίς (είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα μικρό τελικό). Το χρωστάγαμε στην ομάδα, να είμαστε εκεί. Δεν έχουμε καμία αίσθηση πόσοι ακόμα θα είναι και παθαίνουμε πλάκα όταν 3:30 το γήπεδο είναι σχεδόν γεμάτο, το πολύ 2000 λιγότεροι σε σχέση με την Πέμπτη.
Αυτό που ακολούθησε κατά τη διάρκεια του ματς είναι το απόλυτο για μένα. Πραγματική αγάπη. Ένα ματς ανούσιο και επίδειξης και ειδικά εκεί στο -15 παίρνει χωρίς καμία αφορμή φωτιά όλο το γήπεδο για 5-10 λεπτά σερί λες και κρίνεται ο τίτλος. Δεν περιγράφονται αυτά. Τελευταία είσοδος Γιώργου και μετά στο τέλος δεν υπάρχουν λόγια, βουρκώσαμε.
Μείναμε και στον τελικό, κακοποίηση του μπάσκετ, Ρεάλ σκασμένη (και το "τι θα γινόταν αν..." για εμάς να μεγαλώνει). Κανείς δεν κατάλαβε τι μπλακ άουτ έπαθε ο Λάσο, απονομή δεν κάτσαμε να δούμε (είπαμε...) και γυρίσαμε με το λεωφορείο 77 που για τα επόμενα 20 λεπτά ήταν Θύρα 7 με τους Σέρβους να μας τραβάνε βίντεο.
Τελευταίο "όμορφο" σκηνικό είναι Σάββατο αργά που σκάει ο Μίρκο Μιλισεβιτς (Απόλλωνα Πάτρας και αεκ παλιά) εκεί που έχουμε κάτσει να φάμε, βλέπει πως είμαστε 3-4 παρέες Ολυμπιακοί κι έρχεται και μας λέει μεταξύ άλλων "Με τον Μπαρτζώκα είμαι φίλος. Τώρα γμήστε τον Παναθηναϊκό. Από καρδιάς μου". Πανικός, όλο το μαγαζί στον αέρα.
Την επόμενη το πρωί ξεκίνημα για πίσω. Πριν πάω εκεί πίστευα πως αν δεν πάει καλά θα είμαστε ξενερωμένοι και απογοητευμένοι στην επιστροφή την Κυριακή. Ε καμία σχέση. Είχε (και έχει) μείνει μόνο το "αχ". Για το τι θα γινόταν αν δεν είχε μπει το σουτ, τι παραπάνω θα είχαμε ζήσει σαν φάση εκεί (δεν μπορώ καν να το διανοηθώ, πιστεύω θα διηγούταν από γενιά σε γενιά και με τα χρόνια θα έπαιρνε μυθικές διαστάσεις) κτλ. Αλλά καμία απογοήτευση. Η ομάδα έκανε το καθήκον της, πάλεψαν μέχρι εκεί που δεν πήγαινε κι ο κόσμος... τι να πούμε; Δεν θέλω να πω γιατί ήμουν εκεί αλλά τα έχετε δει και τα έχετε διαβάσει. Παραμιλάει πραγματικά όλος ο κόσμος που βλέπει μπάσκετ. Να είναι οι Ισπανοί δίπλα μας στο τελευταίο πεντάλεπτο με τον τελικό στον πόντο και να χάνουν φάσεις γιατί η εξέδρα ήταν όλη "Όλοι χέρια, πάνω... Είσαι στο μυαλοοοο..." Δεν είχα φωνή μέχρι χτες και παρά την ήττα είχαμε ένα χαμόγελο όλοι. Έγινε πράξη το "Και αν δεν γίνει αυτό στ @@ μας τα 2..." βασικά. Με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο που μπορεί να γίνει.
Νομίζω πως αυτό το φ4, όλη η στάση όλων, η αντίδραση κτλ μας μεγάλωσε σαν ομάδα περισσότερο και από το να το παίρναμε. Δεν το λέω σαν παρηγοριά και μακάρι να το είχαμε πάρει φυσικά, αλλά το πιστεύω πραγματικά. Στις νίκες είναι εύκολο, αυτό που έγινε εκεί 3 μέρες είναι μοναδικό.
Ξέρουν πως είμαστε δίπλα τους, ασπίδα. Και πως τα καλύτερα είναι μπροστά.
Αυτή η ομάδα, όπως είναι με μικρές βελτιώσεις έχει μια γεμάτη τριετία μπροστά της.
Το μόνο που θέλω είναι να μην ξαναγίνει το ίδιο λάθος που έγινε στα καλά χρόνια Σπαν και Πριντ. Δεν έχω απαίτηση και δεν μπορώ να πω στους Αφούς "βάλτε παραπάνω λεφτά συνολικά", θα ήταν αχαριστία.
Απλά, αν δεν υπάρχει δυνατότητα έτσι κι αλλιώς για παραπάνω, ας "υποθηκεύσουν" τις 2-3 επόμενες σεζόν μετά από αυτή την τριετία που έτσι κι αλλιώς θα είμαστε σε rebuild με τον κορμό της τωρινής ομάδας να είναι κοντά στα 34-35 οι περισσότεροι. Η ώρα μας είναι τώρα και πρέπει να πάμε πάνοπλοι, όχι με 2-3 βαριά πυροβολικά και μετά νεροπίστολα.
Respect στους οπαδούς μας. Δείχνουν τεράστια κι αληθινή αγάπη στην ομάδα και ανεβάζουν όλο το σύλλογο ψηλότερα.
Θα ανταμειφθουμε σύντομα πιστεύω.
Στάλθηκε από το M2101K6G μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
"...είσαι η ανατριχίλα την ώρα που η ερυθρόλευκη,η ριγωτή, ξεπροβάλλει στο χορτάρι..."
"...είσαι το παραλήρημα την ώρα που κουνιέται το αντίπαλο πλεχτό..."
"...είσαι η πώρωση λίγο μετά την ήττα..."
"...είσαι το σφίξιμο στην καρδιά μπροστά στα τσιμεντένια σκαλοπάτια..."
"...είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό..."
propagandistes.blogspot.com (7psychos---->Mamra)
Δικαιώματα - Επιλογές
